Vlasnik podgoričke firme „Građevinar” Miloš Šuković kojoj opština Tivat do februara 2016. godine na osnovu presude Upravnog suda mora platiti 1,8 miliona duga sa kamatama zbog nepredviđenih radova za izgradnju poslovno stambenog kompleksa na Trgu Magnolija, kaže da je opština mnogo više dobila od „Građevinara” od ovog posla iako se drugačije špekuliše u javnosti. On je ističe ogorčen odnosom opštine prema „Građevinaru”, firmi koja je do ovog posla slovila za jednu od najrenomiranijih u ovoj branši.
Šuković koji je 36 godina na čelu „Građevinara”, jedan od osnivača Inženjerske komore Crne Gore koji je projekat u Tivtu zvao „krunom karijere” ističe da je neprijatno iznenađen mišljenjem Tivćana i odnosom štampe prema ovom poslu i da je ćutao jer je mislio da odgovorni u tivatskoj opštini treba da o tome progovore. On ističe da je notorna neistina koju iznosi odbornik PzP Vladimir Arsić da se sa „Građevinarom” sudi 50 vlasnika etažnih objekata ili bilo ko drugi, ali da se u javnosti konstatno konstruiše negativna slika o njegovoj firmi. Nasuprot tome Šuković kaže da niko ne pominje da su radnici i mehanizacija „Građevinara” u roku, radeći danonoćno uspješno okončali radove za tri godine uprkos pauzama tokom turističke sezone, podzemnim vodama, da su imali duplo jefitiniju ponudu od najjeftinijeg ponuđača na javnom tenderu, da su izgradili objekat sa trgom u centru grada u kome je opština Tivat imala mnogo više koristi nego što se pominje u javnosti.
„Da sam znao kakav će biti odnos ljudi iz opštine, diskusija i omalavožavanje u tivatskoj skupštini, kao i urušavanje mog imena u javnosti sigurni budite da bih blokirao račun opštine. Ne bih sa njima ni razgovarao. A nasuprot tome ja im opet pružam šansu. Tri godine nijesu platili, a ja im omogućavam da plate za još tri godine bez dodatnih kamata. Dok sam Miloš Šuković i ako budem živ, oni neke druge kamate neće platiti. Ako ne budu izvršili jednu uplatu onako kako smo se dogovorili blokiraću im račun. Bez imalo emocija”, kaže Šuković. On ističe da je kako sada vidi bez valjanog razloga vjerovao čelnicima tivatske opštine sa kojima je dogovarao izgradnju gradske kuće, poslovnog stambenog kompleksa sa trgom i da mu je žao zbog toga. Vlasnik „Građevinara” kaže da predstavnicima tivatske opštine nikada nije rekao da će da ih osloboditi kamate na ime duga za naknadne i nepredviđene radove. On naglašava da je tužbu pred Upravnim sudom digao u zadnji momenat, jer je isticao rok od tri godine kada dug zastarijeva iako su mu čelnici opštine obećavali da će mu početi isplatu duga.
„Obično mi se dešavalo da odradim posao pa pravim ugovor. Svi su bili zadovoljni, osim evo Tivćani. Volio bih da ljudi iz Tivta znaju šta je „Građevinar” dao, šta je opština dobila. Danas mi je žao što sam sve ono moje što sam imao u Podgorici, uložio u Tivat”, kaže Šuković. Prvi čovjek „Građevinara” kaže da je ugovor sa opštinom Tivat o izgradnji centralnog gradskog trga sa kompleksom bio kudikamo unosniji za opštinu nego za njegovu firmu. „Od ukupno 13.707 kvadrata korisne površine, opštini je pripalo 4.000 kvadrata Gradske kuće, 1.500 kvadrata pijace, trg od 7.000 kvadrata, 5 parking mjesta u podzemnoj garaži. Uporedite sa aktuelnim ugovorom sa Mesopremetom i izgradnji autobuske stanice i vidjećete koji je ugovor povoljniji”, kaže Miloš Šuković dodajući da je tako opština dobila oko 6,7 miliona vrijedan građevinski prostor.
Prema Šukovićevim riječima u javnosti se plasiraju priče o dogradnji jednog dodatnog sprata na poslovno-stambenom objektu koje ne odgovaraju istini. „Tvrdim ono što je konstatovala i komisija za tehnički prijem objekta, da ni po širini, ni po dužini, ni po visini u gabaratima se ništa nije pomjerilo. Kada je vršena sanacija tla povećana je debljina betona poda, rađen novi projekat i zato dobijena naknadna građevinska dozvola jer su proširivane temeljne trake, temeljne stope, zidovi. Na moje insistiranje zbog udara vjetrova i stabilnosti samog objekta, insistirao sam da se radi armirano-betonska krovna konstrukcija iako je bila predviđena drvena. Kao inženjer građevinske struke tvrdim da stabilnijeg objekta na Crnogorskom primorju nije napravljeno. Uz saglasnost opštine i protokolom koji smo imali dogovorili smo se da 30 odsto te površine, ako budu neke izmjene, pripadne opštini a 70 odsto „Građevinaru”. Taj dio smo napravili, sredili i uredili, bez dodatnih izmjena, sa otvaranjem prozora zbog ventilacije. Naš prostor za koji još nijesmo dobili građevinsku dozvolu je još prazan”, tvrdi Šuković dodajući da su ga u opštini odbili sa objašnjenjem „da će dozvolu dobiti sa legalizacijom nelegalno izgrađenih objekata”. On ističe da je opština svojih 230 kvadrata u potrkovlju uzela, a oko 600 kvadrata „Građevinara” čeka legalizaciju.
Šuković ističe da je objekat Gradske kuće u kojoj je smještena opštinska administracija prvobitno bio planiran na 2.000 kvadrata i dva sprata, ali je nakon zajedničkog dogovora dograđen za još 3.000 zbog procjene da se „Tivat razvija i da će se službe uvećavati”. Tokom diobe ispao je problem jer su „Građevinaru” trebalo da se kompenzuju radovi za oko 3.000 kvadrata. „Nijesmo mogli naći zajednički jezik. Formirana je zajednička komisija i uvijek je neko morao da popusti i uvijek je to bila firma „Građevinar”. Od 5.000 meni su kompenzovali 1.000 kvadrata kroz proslovni prostor u koji je smještena „Kuća hemije”, kafić i dio potkrovlja, a 2.000 kvadrata je poklonjeno jer to niko nikada nije platio. Rečeno mi je „uzmi ili ostavi, idemo na sud, a tvoji kupci se neće moći knjižiti”. Isključivo sam pristao na to zbog mojih kupaca, a ne zato što je opština zaslužila ili njihov odnos prema meni”, kaže Miloš Šuković dodajući da je kompletnu Gradsku kuću opremio namještajem a ne samo skupštinsku salu kako su tvrdili u opštini. Odnos opštine prema „Građevinaru”, ističe Šuković najbolje se vidi u ugovoru o korišćenju pergola. U ponudi za izvođenje radova koju je prihvatila opština „Građevinaru” je priznato korišćenje pregola u komercijalne svrhe, ali mu to opština po završetku radova nije dozvolila. „Napravilo se kompromismo rješenje da mi se dio pergola od 400 kvadrata koje sam već prodao drugim firmama kompenzuje. Oko preostalih 600 kvadrata nije bilo priče. Tražio sam da kupim taj prostor, a opština mi je 65 kvadrata pergola izdala za čak 270.000 eura na 30 godina korišćenja o čemu imam ugovor”, priča Šuković.
Iako je u tivatskoj javnosti rašireno mišljenje o Trgu magnolija kao primjeru lošeg kvaliteta izgradnje Miloš Šuković tvrdi da je tu najmanja krivica „Građevinara”. Prema njegovim riječima „Građevinar” je tri puta slao ekipe da bruse mermernu podlogu na Trgu magnolija koja se pokazala kao klizava. Taj kamen je prema njegovim riječima bio predviđen specifikacijama projekta. Opština je naložila da se kamen kasnije tretira sonom kisjelinom koja je oštetila izolaciju pa sad zbog toga, po njegovim riječima novi trg propušta vodu, a pijaca vlaži zbog čega je između ostalog dio zelene pijace sanitarna inspekcija nedavno zatvorila. On tvrdi da je fontana bila ispravna, kao i pumpe za vodu, a u suterenu Trga Magnolija još uvijek postoji mašina za njegovo čišćenje koju je „Građevinar” namijenio za tu svrhu i koju je spreman ustupiti opštini. Šuković naglašava da se problem sa pijacom javio zbog susjednog prostora buvljaka u koji je prvobitno trebala biti smještena zelena pijaca, pa je to opština izmijenila. Šuković tvrdi da su medijski napisi o padu spuštenog plafona u prostorijama zgrade opštine iskorišćeni da se ocrni rad „Građevinara”. „Poznato je da se spušteni plafoni rade od izuzetno laganog materijala. Neko je jednostavno otvorio prozore što je izazvalo promaju i oštetilo ploče”, kaže Miloš Šuković ističući da jedino priznaje loše urađene liftove u gradskoj kući, jer je i sam bio prevaren od strane firme iz Bara koja je izvodila te radove.
On ističe da o svemu ima sačuvanu dokumentaciju koja potkrepljuje njegove riječi, a o kvalitetu radova kako kaže najbolje govori podatak da je tehnički prijem objekta nakon mjesec ipo dana detaljnih pregleda obavila komisija podgoričkog „Instituta za razvoj i istraživanje” kojom je predsjedavala Branka Mitrović.
