U galeriji Buća u Tivtu sjutra u 20 sati biće otvorena samostalna izložba Gordane Trebješanin, pod nazivom : ,,Nebo od borova”. Postavku čini dvadesetak radova:ulja na platnu i crteži-kombinovana tehnika. Izložbu će otvoriti glumac Simo Trebješanin.
Gordana Trebješanin je zavrsila Fakultet likovnih umjetnosti na Cetinju (smjer slikarstvo) 2002. godine. Iste godine je proglasena za najboljeg studenta svoje generacije na Univerzitetu CG.
O njenim slikama,istoričarka umjetnosti Ljiljana Zeković je u predgovoru koji prati katalog zapisala:
.. ,,Na izložbi Nebo od borova Gordana se opredjeljuje za pejzaž kao inspiratvni prostor koji za nju predstavlja nešto više od vizuelnog fenomena. On posjeduje transcendentalnu dimenziju koju umjetnica decidno akcentuje samim nazivom izložbe, čije tumačenje možemo u nekim spiritualno-intelektualnim aspektima povezati sa estetikom zena. Mada u univerzalnoj simbolici bor predstavlja nosioca životne snage, a nebo uzvišeni centar moći i svetlost, njihovo zajedničko pojmovno određenje je besmrtno/vječno koje Gordana otkriva u fizičkom i duhovnom povezivanju zemlje i neba.
Ipak, ovdje ne možemo govoriti o zenu koji se u istočnjačkoj umjetnosti javlja kao suština i duh prirode, već o zenu kao pokretaču emotivnih i kontemplativnih promišljanja umjetnice čiji je se slikarski kredo zasniva na postulatima zapadnjačkog racionalizma koji prirodu u umjetnosti doživljava kao iluziju oblika stvarnosti.
Cjelokupna izložba nosi naziv koji je, zapravo, literarna odrednica dvije slike: Nebo od borova 1 i Nebo od borova 2, i na samom početku nameće dilemu vizuelnog percepiranja slike na kojoj posmatrač vidi borove koji se uzdižu ka nebu, dok je umjetnica doživljava kao nebo od borova. Ovo je i primjer koji nam govori o umjetničkoj slobodi idejnih i iskaznih formi u stvaranju djela koje karakteriše samosvojna likovna interpretacija. U svakom slučaju, imamo pred sobom kompoziciju koju karakterišu široki panoramski prostori sa borovima koji grade arhitektoniku slike zasnovanu na poštovanju principa vizuelne ravnoteže, ritmičkim harmonijama i vangogovskim psihodeličkim kontrastima zelene i crvene. „
