“Meni je jako inspirativna čitava galerija za postavku moje izložbe. Predstavljam se sa četrdesetak radova u različitim tehnikama, od kolaža i kombinovane tehnike do objekata u prostoru.
Sam prostor mi je bio veoma inspirativan da postavim ove radove, koji su bili predstavljeni na izložbi “Papir kao eksperiment” u Centru savremene umjetnosti”, rekla nam je Ljiljana Kolundžić, umjetnica iz Podgorice, koja se predstavila u Ljetnikovcu Buća na dva galerijska nivoa i u crkvici Svetog Mihovila.
“Posebno mi je zadovoljstvo što su moji radovi i u crkvici. Dio izložbe je i ciklus Molitva, koji je sastoji od četiri rada i crkvica je bila prirodno mjesto, u kome su se slike našle. Inače, izložbu čini nekoliko ciklusa. To su Dame sa šeširom, pa Muško-ženski odnos, Portreti i Molitva. Moderne ikone su danas odvažne žene, misteriozne, odvažne, hrabre, nemirne, kao što nose nazivi mojih djela,” nastavlja priču slikarka.
U težnji da prikaže ženu kroz savremenu formu, ona koristi različite tehnike:
“Mene prvenstveno zanima čovjek, koji čini fokus mojih djela, ali i portreti, kao lajt motiv, često prisutan u mojim djelima. U kombinovanoj tehnici često koristim akrilne boje, uz olovku. Objekti u prostoru su rađeni od različitih papira. Ne zadovoljavam se klasičnom formom same slike, već taj šešir, koji je simbol ženstvenosti, slobode i prestiža dominira u toj simboličkoj ravni, da dokaže snagu žene, ali ne u okviru slike, nego izlazi van okvira, govoreći upravo o toj slobodi i snazi same žene.“
Kroz istoriju umjetnosti, kaže Ljiljana, šeširi su bili različito tretirani:
”U starom Rimu bili su kao simbol slobode, a u Srednjem vijeku su se nosili ekstravagantni šeširi. U pojedinim periodima bi čak bili i zabranjivani, odnosno rezervisani strogo za određene klase ljudi. danas najčešće šešire nose kraljevske porodice, ali su dostupni i svima nama, pa žene vole da ih nose. Nekada se skrivaju, a nekada i otkrivaju.”
Sama umjetnica od skoro je otkrila svoju fascinaciju šeširima:
”Uvijek je to bilo prisutno na ovakav, ili onakav način, ali je to od skoro, upravo na mojoj 
prethodnoj izložbi došlo do te inspiracije,kada sam u tim vertikalnim velikim formatima slika željela da žene radim kroz ženske simbole, šešira, čipke, šešira koji izlaze u prostor u raznim koloritima.”
Samostalna izložba u Tivtu joj je petnaesta po redu, ali je u Ljetnikovcu Buća već izlagala prije 27 godina, 1994. godine:
“Baš mi je drago i što se sada predstavljam u Tivtu i što sam izlagala 1994. Sada se vraćam u nekoj drugoj formi, poslije toliko godina, a ono je bila jedna od mojih prvih samostalnih izložbi. “
Kao potvrdu kvaliteta istraživanja, na kome sada radi, slikarka je prije pola godine za sliku Nadanje dobila nagradu na Bijenalu kolaža u Novom Sadu. Taj rad može se pogledati na djelu postavke u prizemlju galerije.
Ljiljana Kolundžić radi u JU Muzeji i galerije Podgorica kao pomoćnica direktora, Vučića Ćetkovića, koji je i otvorio njenu izložbu u Tivtu.
“Ja jako volim Boku i Tivat”, kaže umjetnica na kraju razgovora i dodaje da više od pola godine provodi ovdje, kad god ima slobodno vrijeme. Publika njene radove može da pogleda do jedanaestog avgusta.
