Zbirka priča „Delfini ne postoje“ Nedeljka Simanića predstavljena je sinoć u DTV „Partizanu“.
Delfini ne postoje je treća knjiga slikara i pisca iz Kotora, koju je objavila izdavačka kuća Ouroboros iz Podgorice. Sa autorom Nedeljkom Simanićem razgovarala je moderatorka i urednica te izdavačke kuće, Natalija Đaletić.
Simanić je istakao da se knjiga “Delfini ne postoje”, kao i roman “Succubus” tiču njegovog i života njegove porodice, prijatelja i neposrednog okruženja.
„Moj prvi roman Succubus, kao i knjiga Delfini ne postoje se, po mom mišljenju, bave istom tematikom, proističu iz istog jezgra, autobiografskog. Succubus je imao parodijsku formu, dok je Delfini ne postoje intimistična priča koja se kreće na fonu uspomena koje se tiču djetinjstva, prvobitnih osjećanja, doživljaja i utisaka. Insistirao sam da u prvi plan istaknem ono što je za svako dijete prvobitni utisak svijeta oko sebe i svijeta u sebi i da mu se približim na što neposredniji način. Pokušao sam da se okrenem fenomenologiji neposrednih činjenica svijesti koje jedno dijete ima. Ta suprotnost između neposrednog dječijeg događaja i kasnije stečenog iskustva koje je uvijek opterećeno racionalnim filterima i racionalnim, razumskim i iskustvenim saznanjima. Htio sam da raskrilim sferu iskustvenog, da doprem do prvobitnog događaja koji svako od nas ima i da pričam neposredno iz doživljaja jednog djetinjstva i jednog djeteta, kako ono doživljava svijet.“
Nedeljko Simanić smatra da sva umjetnost i književnost nastaju iz neposrednog, ličnog iskustva.
„Sve ono što dolazi potom, u smislu oblikovanja prvobitnog doživljaja, to je ono što je poslije saznato, naučeno i što se stiče godinama rada na tome. Ako čovjek želi da oblikuje tu formu i da radi na njoj, on na neki način mora da bude distanciran od neposrednog. Mislim da je nemoguće izražavati doživljaj neposredno, bilo u poeziji, književnosti ili slikarstvu, jer to onda ne liči ni na šta. Biti po svaku cijenu originalan, misleći da ako izraziš ono što je prvi tvoj doživljaj koji ćeš neposrednom ekspresijom izraziti, mislim da se gubi u galimatijasu neodređene forme koja ne nailazi na shvatanje onog drugog. Smatram da umjetnost treba da komunicira sa drugim ljudima. U današnjem vremenu se dosta odstupilo od tog postulata. Potrebno je nekako tu neoblikovau formu uobličiti na način koji bi bio pristupačan i drugim ljudima.“
Simanić kaže da se slikarstvo i književnost nadopunjuju.
„Čitavu zbirku priča bih posmatrao kao kraći roman. Mislim da se priče mogu pojedinačno čitati, ali bilo bi dobro kad bi se čitale onako kako sam ih poređao, da bi se stekao uvod u kompoziiju. Mnogi motivi koji se pojavljuju u jednoj priči, pojavljuju se i u drugoj, preobličeni na drugačiji način. Uvijek sam slikarstvo posmatrao kao neku vrstu statičnog objekta. Imamo platno koje predstavlja sliku koja je zaustevljana i zaleđena u vremenu. Dok je književnost vremenska umjetnost, u kojoj se pripovijedanje i naracija prostiru u vremenskom nizu. Kad se zasitim statičnosti slikarstva, odgovara mi vremenitost književnosti, jedno drugo nadopunjuje, mada se neki slikarski motivi osjećaju i u književnosti.“
Nedeljko Simanić ističe da je naziv knjige simptomatičan i paradigmatičan.
„To je razlika između ideala i stvarnosti. Delfini su simbol dječijih ideala, onoga što je savršeno i lijepo. Kada sam prvi put bio na moru sa mamom, bunio sam se i nisam volio vodu. Ona me je ubjeđivala tako što je govorila da ćemo vidjeti delfine, koje sam do tada gledao samo na televiziji i tu su mi se sviđali, stoga sam pristao. Kad smo došli na more, stalno sam je pitao kad će delfini, međutim za tih 15 dana koliko smo bili, nisam vidio niti jednog.“
Objavljivanje knjige “Delfini ne postoje” podržale su Opština Kotor kroz sufinansiranje projekata iz oblasti individualnog kulturnog stvaralaštva i Opština Tivat putem konkursa za sufinansiranje projekata za izdavačku djelatnost za 2024. godinu.
Pripremila Jelena Peričić
