Pravoslavna crkva i njeni vjernici danas slave Svetog Nikolu Čudotvorca, Nikolu Mirlikijskog, jednog od najvećih hrišćanskih svetitelja, zaštitnika putnika, moreplovaca, ribara, zatorenika i siromašnih. U zapadnom hrišćanstvu posebno se smatra zaštitinikom djece.
Sveti Nikola je najčešća slava i nepromjenljivog je datuma – 6. po gregorijanskom, odnosno 19. decembra prema julijanskom kalendaru, na dan kada je 343. godine taj svetitelj preminuo.
Sveti Nikola je rođen u gradu Patara u oblasti Likija u Maloj Aziji, od roditelja Teofana i None, u vrijeme rimskog cara Valerijana. Kada je odrastao i izučio škole, želio je da stupi u sveštenički čin, pa ga je njegov stric, arhiepiskop, „proizveo“ za sveštenika grada Mira. Svoj duhovni život počeo je u Manastiru Novi Sion, gdje se i zamonašio. Poslije smrti roditelja, svu naslijeđenu imovinu razdijelio je siromašnima. Prema predanju, vođen čudesnim glasom krenuo je u narod da širi vjeru, pravdu i milosrđe i već je svojom pojavom donosio utjehu, mir i dobru volju.
Njegove mošti prenijete su iz Mire u Bari 9. maja 1087. godine. U Bariju ih vjernici sa Istoka i Zapada poštuju sve do dana današnjega. Na dan 22. maja pravoslavni vjernici slave pomen na prenos njegovih moštiju u Bari (Mali Nikoljdan).
Hrišćani veruju da je Sveti Nikola čudotvorac i da se mnoga čuda dešavaju od njegovih čudotvornih moštiju, iz kojih neprestano izbija sveto miro, kojim se liječe bolesnici. Ovaj svetitelj je spasavao nasukane i izgubljene brodove, pa se smatra zaštitnikom moreplovaca. Zbog toga ga moreplovci često pozivaju pri opasnim situacijama ili brodolomima. Na ovaj datum su sve lađe, gdje god da se nalaze, bacale svoja sidra i do sutradan mirovale, odajući slavu svetitelju.
Praznik Svetog Nikole pada u vrijeme velikog božićnog posta, pa vjernici pripremaju isključivo ribu i drugu posnu hranu.
Svima koji danas slave, redakcija želi svaku sreću.
